ویکتور هوگو بزرگترین شاعر سده نوزدهم فرانسه و شاید بزرگترین شاعر در گستره ادبیات فرانسه و نیز داستان‌نویس، درام‌نویس و بنیانگذار مکتب رومانتیسم است.
وقتی هوگو در سال ۱۸۷۰ از تبعید خودخواسته که (به علت افکار چپش)در اعتراض به ناپلئون‌سوم به رم رفته بود به پاریس بازگشت مردم از او به عنوان قهرمان ملی استقبال کردند. در ۳۰ ژانویه ۱۸۷۶ در انتخاب مجلس سنا، که اخیراً تاسیس شده بود نیز انتخاب شد.
در فوریه ۱۸۸۱ به پاس این حقیقت که ویکتور هوگو وارد هشتادمین سال زندگی اش شده، یکی از بزرگترین مراسم بزرگداشت برای این نویسنده که در قید حیات بود، برگزار شد.
روز ۲۷ فوریه بزرگترین رژه در تاریخ فرانسه برگزار شد. رژه‌کنندگان شش ساعت راهپیمایی کردند تا از مقابل هوگو که پشت پنجره اتاقش نشسته بود رد شوند.
سربازان راهنما برای اشاره به ترانه کوزت در بینوایان گل‌های گندم به گردن خود آویخته بودند.
هوگو در ۲۲ مه ۱۸۸۵ پس از یک دوره بیماری در هشتاد و سه سالگی در پاریس درگذشت. مرگ وی باعث سوگی ملی شد، بیش از دو میلیون نفر در مراسم خاکسپاری او شرکت کردند.
