"مازه" ساتراپ (فرمانروا) ایرانیِ "کلیلیه" بود که از سوی اردشیر‌سوم هخامنشی فرماداری این سرزمین را برعهده داشت.
در‌جریان حمله اسکندرمقدونی به ایران، مازه که از فرماندهان سپاه ایران بود، با آگاه شدن از سقوط دولت داریوش‌سوم، با اسکندر از در صلح درآمد و دروازه های بابل را به روی او گشود.
در دوران هخامنشیان، افزون‌بر "دریک" که سکه رسمی کشور بوده و در ضرابخانه‌های سلطنتی ضرب می‌شد، ممالک تابع و شهرهای یونانی و آسیای صغیر -که در تصرف ایران بودند- گاها سکه‌های جداگانه‌ای ضرب می‌کردند.
مازه یکی از این ساتراپی‌ها بود که در شهر تحت‌سلطه خود به ضرب سکه می‌پرداخت. او که در سال ۳۶۲ قبل از میلاد به فرمانروایی کیلیکیه منصوب شده بود، ضرابخانه های متعددی ایجاد کرده و در طول فرمانروایی طولانی خود در این سرزمین- که محل ستاد قوای ایران بود- برای پرداخت به سپاهیان و مزدوران و خرج کشتی‌ها از این سکه‌ها استفاده می‌کرد.
در دوران شاهنشاهی داریوش‌سوم، مازه فرماندار بابل گردید . در آن‌جا نیز به ضرب سکه مشغول شد.
سکه‌های دوران او، بسیار زیبا و جالب توجه هستند و در آن‌ها تصاویری از کشتی‌ها و خدایان کهن میان‌رودان همچون "بل" نقش بسته‌اند. اما مهمترین این سکه‌ها، سکه‌ای‌است که پشت آن از نماد شیر و خورشید استفاده شده است. این سکه اثبات می‌کند که نماد کهن شیر و خورشید تاریخی بسیار دراز و کهن در این سرزمین دارد.
