ساسانیان با گزیدن دین مزدیسنا (زرتشتی) در جایگاه دین رسمی کشور دیگر دینهای مردمی را ممنوع کردند و این آغاز استبداد دینی در ایران بود.
در این دوره رسوم سخت دینی و مناسک عجیب موبدان، جای سخنان ساده و استوار زرتشت را گرفت.
در زمان هخامنشیان اهورامزدا به شکل سمبولیک فروهر مجسم میشود و در زمان ساسانیان به شکل پیکر کنده آدمی دیده میشود و اردشیر اول نخستین سنگ نگاره ساسانی به همراه اهورامزدا را مینگارد. درمجلس دیهیم ستانی اردشیر دوم در تاق بستان میترا را نیز میبینیم که در پشت سر شاه ایستاده است. همچنین در مجلس دیهیم ستانی خسرو پرویز در تاق بستان آناهیتا هم دیده میشود.
شاهان ساسانی با تلفیق دین و سیاست، دین را از هنجاری فردی به مهمترین کار و حرکت مردم در آوردند یعنی برای هر کاری که از انسان سر میزد امر و نهیی داشتند. در همین دوران است که باورهای اعتقادی قدیمی و جدید زروانی، مزدکی، مانوی، مهرپرستی و… رشد میکنند و حتی بسیاری از فرماندهان و شاهزادگان، درباریان و حتی موبدان را مطیع خود میکنند.
در زمان ساسانیان معابد آناهیتا و آتشکده های بسیاری در سراسر ایران ساخته شد و طبری تعداد هیربدانی که در زمان خسرو پرویز درآتشکده ها کار میکردند را ۱۲۰۰۰نفر شمرده است.
