تیمور لنگ در سال ۱۳۳۶میلادی در قبیله‌ای از قبایل ترکستان متولد شد. او پسر یکی از مالکان مشهور ناحیه کش از توابع سمرقند بود. در زمان جنگ‌های قبیله‌ای رشادت فراوانی از خود نشان داد که منجر به ازدواج وی با دختر یکی از بزرگترین خانات ترک شد. ازدواجی که وی را به رویای همیشگی‌اش یعنی تبدیل شدن به قهرمانی همچون چنگیزخان مغول، رساند. او قبایل ترک آسیای میانه را متحد کرد و تمام آن مناطق را فتح نمود. در خوارزم او فرمان قتل عام خوارزمیان را صادر کرد.
تیمور پس از فتح آسیای میانه به ایران لشگر کشید. پس از قتل عامی هولناک در هرات از سر کشته شدگان مناره ساخت بلافاصله توس و نیشابور را فتح و مازندران و گیلان را اشغال کرد . از آنجا قصد آذربایجان کرد و پس از تصرف آذربایجان قفقاز ارمنستان و کردستان به لرستان لشگر کشید. مقاومت لرها برابر تیمور منجر به یکی از غم‌انگیز ترین فجایع تاریخ ایران شد که روایت هولناکش در منابع دوره تیموری به خوبی آمده است.
تیمور اصفهان را نیز فتح کرد و فرمان به کشتار مردم این شهر داد. منابع زمان وی هزاران کودک یتیم و بی پناه اصفهانی که تیمور ایشان را "خاک‌نشینان" می خواند گزارش می‌کند. پس از قتل عام اصفهان تیمور به اصفهانی های بازمانده دستور داد اجساد سربازان مقتولش را خاک کنند.
شیراز با درایت والی شهر و صلح به موقع، از قتل عام نجات یافت. تیمور بعدها پس از فتح و قتل عام در هندوستان، مسکو را نیز فتح کرده و به آتش کشید. حمله او به خاک عثمانی نیز باعث اسیر گشتن خلیفه عثمانی گردید. بعدها او مملوکین مصر نیز را به زانو در آورد.
با همه این کشتارها، تیمور مردی شاعرپیشه و ادب دوست نیز بود. قرآن را از بر داشت و حنفی مذهب بود. نمازش جز در میدان جنگ قضا نمی شد و هنرمندان و صنعتگران را تا زمانی که در رکابش بودند می‌نواخت. می‌گویند اگر نام یکی از ده‌ها هزار سربازش را می‌شنید همیشه بخاطر می‌سپرد. با هر دو دست شمشیر می‌زد.
او در ۱۴۰۷ میلادی درگذشت. آرامگاه او در سمرقند مورد احترام ازبکان است. جسد تیمور طی تحقیقات سرگئی گراسیموف مشخص شد که ۱۷۰ سانتیمتر بوده و تبار وی مغولی سیبریایی تشخیص داده شد که احتمال دارد ادعای نسب بردن وی از چنگیز صحیح بوده باشد. با تمام این تفاصیل، در خون‌خواری و جنایت، کم از چنگیز و چنگیزیان نداشت و از بدنامان تاریخ است.
